Á morgun

Hefst formlega nýr kafli í lífi fjölskyldunnar, þegar ég og drengirnir fljúgum til Bergen til heimilisföðursins. Þó það megi segi að aðdragandinn sé búinn að vera 10 mánuðir. Fjölskyldan mun hins vegar ekki sameinast alveg fyrr en í haust þegar heimasætan hefur lokið sumarvinnunni í Nettó.

Júní hefur liðið hratt og verið nokkuð viðburðarríkur. Sumt sem hefur drifið á daga okkar hefur verið erfitt en annað skemmtilegt. En þannig er jú bara lífið.

Nökkvi kom til landsins þann 15.júní við tókum á móti honum hér í borginni og héldum með honum norður í land til að eyða nokkrum dögum með tengdaforeldrum mínum. Dagarnir á norðurlandi voru frekar kaldir vægast sagt. Við brunuðum svo heim á Höfn þann 18.júní til að hefja niðurpökkun og flokkun á okkar dóti. Þvílík og önnur eins vinna ja, hérna hér. Magnið af óþörfu dóti sem hefur sankast að okkur síðast liðin 16 ár er hreint ótrúlegt. Miklu var hent, annað gefið, eitthvað var selt og rest fór í flutningabíl, með aðstoð góðra vina, sem mætti seint að kvöldi þess 28.júní. Siðan var hafist handa við að þrífa slotið sem hefur eiginlega verið án stórþrifa síðustu fjögur árin vegna anna húsmóðurinnar. Við skulum segja að ég mæli sérstaklega með þvi að húsnæði sé þrifið oftar en á fjögurra ára fresti.

Nökkvi fór suður eldsnemma að morgni 30.júní til þess að koma bílnum á bílasölu og sama dag afhenti ég nýjum eigendum húsið sem við höfum búið í í 16 ár. Ég var alveg búin að búa mig undir að fara að gráta þegar ég rétti þeim lyklana en ég fann bara fyrir vissum létti enda fegin að törn síðustu daga væri búin. Nökkvi flaug svo út til Bergen 1.júlí með viðkomu í Kaupmannahöfn þar sem hann átti kaffiboð hjá vinkonu.

Humarhátíðarhelginni eyddi ég í faðmi foreldra minna og naut þess að eyða góðum tíma með þeim. Helgin var frekar blaut sökum rigningar og skemmtanir helgarinnar fóru að mestu framhjá mér, en eldri börnin nutu sín í gleðinni og sá yngsti í hoppuköstulum sem líktust meira sundlaugum.

Það kom mér á óvart að það reyndist mér ekki erfitt að kveðja vinina, hélt það yrði erfiðara. Tilfinningin var bara svona eins og ég væri að kveðja fyrir sumarfrí. Og mér líður svoldið þannig ennþá, finnst þetta allt frekar óraunverulegt eitthvað. Litlu systur og hennar dóttur var nú samt svoldið skrítið að kveðja þó við séum nokkuð vanar kveðjustundum.

Í morgun flugum við strákarnir hingað í borgina, fannst hálf skrítið að kveðja heimasætuna mína syfjuðu í morgun. Hún gaf sér nú varla tíma til að opna augun og sagði bara ég sé ykkur nú í haust ;) rétt opnaði annað augað á meðan við smelltum á hana kossi. Það var hinsvegar erfitt að kveðja foreldra mína á flugvellinum og nokkur tár laumuðust niður augnkrókana, ég viðurkenni það fúslega.

Eftir hádegið í dag hittum við hluta ættleggjar míns sem býr á Shetlandi, alltaf gaman að hitta þau og ekki verra að við fengum sjálfskipaðan einkabílstjóra á Leifsstöð í fyrramálið. Svo er okkur boðið í mat hjá
litla bróður Birninum og hans fjölskyldu í kvöld, það verður gott að sjá þau aðeins.

Á morgun hefst svo ævintýrið. Ég bæði hlakka til og kvíði fyrir. Ég á margs eftir að sakna, sérstaklega góðra vina og fjölskyldunnar. Ég er svo góðu vön að ég hef haft nánast ótakmarkaðan aðgang að foreldrum mínum hvenær sem mér hefur hentað og nánast kíkt í kaffi til þeirra daglega, það verður skrítið að vera svona langt frá þeim. En ég hef engar áhyggjur af því að vinskapur og tengsl muni rofna því við erum svo heppin að hafa tæknina með okkur í liði. Kaffisopi og spjall á skype hljómar ekkert illa :)

Ég hef hugsað mér að gera næsta kafla í lífssögu minni skemmtilegan, áhugaverðan og góðan.

Hafið það sem best og ég vona að þið fáið notið sumars, ég ætla að skella mér í sumarið ;)