Egill, Snorri og goðin

Sorry en komman hætti að virka AFTUR svo þið verðið bara að nota kommuna eftir þörfum.

Eg verð vist að viðurkenna að eg er ekki nogu vel að mer i Islendingasögunum og goðafræðunum (ja, eg skammast min pinulitið). Er eiginlega bara ansi oft að lenda i vandræðum ut af þvi. Eg hef að sjalfsögðu afsakanir a reiðum höndum fyrir þessari vanþekkingu minni. Tel astæðuna einna helst vera þa að þegar eg atti að vera að gruska i þessum fræðum i framhaldsskola þa var eg nylega orðin astfangin af minum ektamanni og hugurinn var allt annar staðar en hja forfeðrunum og þeirra trumalum. Svo vil eg meina að eg hafi þurft að yta ut ur höfðinu þo nokkru af vitneskju, sem var ekki svo mikið notuð, til að koma öðru fyrir, ja og kannski la ahuginn bara a öðrum sviðum.

Eg vinn með amk tveimur sem virðast hafa þo nokkurn ahuga a forsögu Islands, vikingum og Islendingasögunum. Þessi saga er ju nanast sameiginleg með norðmönnum. Eg er ansi oft rekin a gat með spurningum og spjalli um þessi mal. Nuna siðast i dag þar sem eg var að telja og sortera pillur i tonnavis. Vinnufelagi, hjukrunarfræðingur fra Ameriku spurði ansi margs. Að reyna að rifja upp eitthvað af þekkingu minni um þessi mal, asamt þvi að skammta lyf og leggja mig alla fram við að skilja norsku með mjög svo miklum ameriskum hreim, gekk vægast sagt illa.

Kannski það se malið að fara að leggjast yfir Islendingasögurnar svona svo eg verði samræðuhæf.

Goðar stundir.

Kostir þess að finna Gsm síma

Já það getur komið sér vel að finna gsm síma. Ég tala nú ekki um þegar maður er nýfluttur í hverfið.

Eldri drengurinn fór út að ganga með hund sem við vorum að passa fyrir vinafólk og fann dýran og flottan gsm síma við póstkassana. Við byrjuðum á því að setja auglýsingu á netið sem skilaði engum viðbrögðum. Það má kannski láta það fylgja með að drengurinn var farinn að gæla við þá tilhugsun að kannski yrði síminn hans. Við ákváðum hins vegar í sameiningu að hengja auglýsingu á póstkassa-statífið og áður en dagurinn var liðinn mætti hér maður til að vitja símans sem var í eigu konunnar hans.

Tveimur dögum síðar fóru eiginmaðurinn og yngri sonurinn í gönguferð, þá voru þessi sömu hjón úti á palli við húsið sitt og kölluðu á þá feðga, konan vildi þakka fyrir símafundinn. Sá stutti var feiminn og beið nokkuð álengdar. Það kom upp úr dúrnum að hjónin áttu stráka á sama aldri og Fáfnir og buðu honum formlega að koma í heimsókn :) Í dag skelltu þeir feðgar sér í smá heimsókn til að brjóta ísinn, þetta gekk svo vel að drengurinn varð eftir og lék fram eftir degi og annar strákurinn kom í heimsókn hingað líka :)

Það getur komið sér vel að fara út að ganga með hund og finna gsm síma :)

Góðar stundir

I sol og sumaryl

Eg er i sumarskapi með sol i hjarta og sol i sinni. Höfum verið svo heppin að veðrið hefur leikið við okkur.

Sumarfri alveg að skella a. Fyrst þarf að gera ymislegt, eins og að halda upp a afmæli (sem gerist reyndar i dag), vinna eitthvað sma, taka a moti tengdaforeldrum minum og utskrifa eldri soninn ur grunnskola.

Strakarnir klara skolana i næstu viku, heimasætan hefur lokið norsku namskeiðinu sinu með pryði. Eldri sonurinn undirbyr sig nu fyrir munnlegt prof i norsku og koma 18 aldar bokmenntir þar við sögu.

Við munum stiga fæti a Islandsgrund eftir nakvæmlega 11 daga! Okkur hlakkar gifurlega mikið til. Það verður samt oneitanlega skritið að koma heim sem gestur. Eg veit að við munum ekki hafa tima til að hitta alla sem okkur langar að hitta eða gera allt sem okkur langar til að gera en við ætlum að reyna að nyta timan vel og bara að njota þess að vera a Islandi an nokkurs stress (eða i það minnsta að reyna það).

P.s
Eg er ennþa i vandræðum með kommurnar yfir serhljoðana, vona að þið erfið það ekki við mig :)

Goðar stundir

Meingölluð vara

Fyrir rúmum mánuði síðan lét ég mig dreyma um að geta hlaupið. Fannst hlaupandi fólkið sem ég mæti reglulega hér á fjallinu mínu, eitthvað svo frísklegt að sjá. Nágraninn sem býr hér aðeins ofar hleypur oft a.m.k. 2x á dag og ég hef öfundað hann dálítið af þessum hæfileika, þegar hann brunar niður fjallið frjáls eins og vindurinn.

Ég hugsaði með mér að það þýddi ekkert að vera að öfundast út í þetta fólk og ég yrði bara að gera eitthvað í málinu. Ég lagði leið mína í mollið og fjárfesti í góðum hlaupaskóm og þröngum (ákaflega sexý) hlaupabuxum.

Nú var mér ekkert að vanbúnaði, þannig að það var bara að láta vaða. Ég skellti mér í dressið og skundaði hér út á hlað, ég beið en ekkert gerðist. Ég prófaði að hlaupa létt á staðnum í von um að græjurnar virkuðu.......ekkert gerðist, svo ég fór bara inn aftur.

Ég skoðaði hlaupagræjurnar hátt og lágt, kannski var þarna einhver takki sem þyrfti að ýta á, ég fann engan takka. Átti ég að fara í búðina og kvarta? Ákvað að gera það ekki, þetta hlyti bara að vera einhver klaufaskapur í mér........

Ég er búin að gera nokkrar tilraunir til að finna út úr því hvernig búnaðurinn virkar. Ég er búin að ganga af stað niður fjallið svona til að athuga hvort það þurfi að trekkja þetta dót í gang, hlaupa aðeins meira á staðnum, reyna að fylgjast með hvernig nágraninn setur sinn búnað í gang (en honum virðist það mjög auðvelt) en það gerist bara alls ekki neitt.

Skilafresturinn á græjunum er löngu runnin út svo ég get ekki skilað þessu gallaða dóti pffff sem virkar ekki rassgat í bala.....................


Góðar stundir

Langt siðan siðast

Eg ætla að byrja a þvi að segja ykkur að komman yfir serhljoðana er biluð. Tölvan min er liklega orðin svo norsk að hun kann ekki a þessar kommur lengur svo þið faið nokkrar her sem þið getið notað eftir þörfum. ´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´

Eg hef svo sem ekki mikið að segja en langaði bara að setja eitthvað her inn svona til að halda mer i bloggformi. Lifið gengur sinn vanagang allflesta daga vinna, eta, sofa og sk...

Við höfum reyndar haft goða gesti hja okkur og það voru yndislegir dagar. Sumarið þottist vera komið og við lekum okkur uti næstum alla dagana. Skoðunarferðir þvers og kruss, golf og samvera með foreldrunum var bara skemmtileg og notaleg tilbreyting fra hversdagslifinu.

Það var afskaplega erfitt að kveðjast a flugvellinum og tomleikinn var yfirþyrmandi þegar eg kom heim aftur. En eg hef jafnað mig a þvi enda með svo mikið af goðu folki i kringum mig og nog að gera svo að það er enginn timi fyrir sorg og sut. Vona bara að þeim hafi fundist gaman og komi fljott aftur :)

Nu eru allir pappirar að verða klarir varðandi ibuðakaupin og það liður að þvi að tima okkar sem ahyggju- og eignalausum (lesist skuldlausum) einstaklingum fer senn að ljuka.

Ibuðin og flutningur er okkur að sjalfsögðu ofarlega i huga þessa dagana og eg dunda mer við að skoða blogg um innanhusshönnun og skreytingar og læt mig dreyma.

Við biðum lika eftir sumrinu sem kikti bara rett aðeins við hja okkur og stakk svo af. Annars skin solin i dag og eg vona að hitastigið fari að stiga aftur.

Við eigum lika von a fleiri heimsoknum og hlökkum til þeirra. Heimasætan fær vinkonu i heimsokn eftir 12 daga og svo koma tengdaforeldrar minir i juni. Það er sko nog að hlakka til :)

A þriðjudaginn er mer boðið að koma og hitta tilvonandi nagrannakonur minar a Algrøy. Eg hlakka til. Vinnufelagi sem byr þar var svo elskuleg að bjoða mer að koma með ser i "saumaklubbs-slutt" hja konunum þar (konurnar a Algrøy hittast eina kvöldstund i manuði, yfir vetrartiman), þetta verður spennandi.

Goðar stundir

Eyjan

Eins og líklega flestir vita þá höfum við fjárfest í húsnæði. Þetta er íbúð í parhúsi á eyju hér vestar. Jú, jú það er brúað. Það má kannski lýsa staðsetningunni eitthvað á þessa leið.

Bergen- Litla Sotra- Bildøy- Stóra Sotra- Langøy- og svo Algrøy (skilst að það séu 180 km til Shetlands frá Algrøy)

En Algrøy er einmitt eyjan sem við munum búa á. Á eyjunni er lítið en áhugavert samfélag. Mér skilst að það séu rétt rúmlega 90 hús á eyjunni og íbúarnir rúmlega 300. Já, við erum að tala um að flytja í sveitina.

Það verður lengra fyrir Nökkva að keyra í vinnuna en styttra fyrir mig. Það verður aðeins lengra að skreppa í mollið (en við lifum það af), en það eru matvörubúðir í nágreninu. Það mun verða eitthvað lengra fyrir unglingana að sækja skóla frá nýja staðnum en héðan af fjallinu. En Darri mun geta setið í með pabba sínum á morgnana og Yrsa fengið far hluta leiðarinnar með honum.

Það er grunnskóli á eyjunni, svona ekta sveitaskóli. Það eru á milli 20 og 30 nemendur í skólanum. Því miður er barátta um skólan, en kommúnan vill spara og fækka skólum. Kommúnan vill leggja niður alla litlu skólana, enda sjálfsagt óhagstæðar rekstrareiningar, en íbúarnir á Algrøy berjast á móti. Það er spurning hvað þeim tekst að halda lengi í skólan og maður heyrir á umræðunni að það er ekki mikil bjartsýni með það.

Í ljósi þessa og þeirra aðstæðna sem yngri sonurinn hefur verið í þá tókum við foreldrarnir ásamt kennurum hans og aðstoðarmanni þá ákvörðun að hann fengi að byrja næsta skólaár í þeim skóla sem hann er í núna. Svona til að demba ekki á hann miklum breytingum í einu þ.e að flytja, fara úr innflytjendabekk í almennan bekk og fara í nýjan skóla (sem verður svo kannski lagður niður á næsta eða þar næsta ári). Hann er farinn að finna ákveðið öryggi meðal jafnaldranna í skólanum og í skólaumhverfinu svo við töldum að þetta yrði best svona og fara svo að spá í flutning milli skóla síðar á skólaárinu. Ætlum að vinna í því að hann kynnist krökkum á eyjunni í gegnum félagsstarf og svona svo flutningur milli skóla verði auðveldari.

Það virðist vera mikil samheldni meðal íbúanna á Algrøy. Þar er íbúafélag sem stendur fyrir ýmsum viðburðum. Einu sinni í viku hittast konurnar (þær sem vilja) í "saumaklúbb", karlarnir (sem hafa áhuga) hittast einu sinni í viku og spila fótbolta og það er leikfimi fyrir alla íbúa (sem áhuga hafa) eyjarinnar einu sinni í viku. Mér finnst þetta spennandi og ætti þetta að auðvelda okkur að kynnast fólki og mynda tengsl. Það er líka a.m.k einu sinni á ári Bygdafest sem mér virðist vera eitthvað álíka og þorrablót, þar sem er komið saman og borðaður góður matur, gert góðlátlegt grín að náunganum og dansað.

Það er eitt sem veldur mér smá áhyggjum en það er það að meirihluti íbúanna ber eftirnafnið Algrøy, þannig að við íslendingarnir sem höfum ekki einu sinni fjölskyldunafn verðum eins og skrattinn úr sauðaleggnum þarna :)

Íbúðina fáum við ekki afhenta fyrr en 11.júlí, daginn eftir að við komum úr Íslandsferðinni.

Það styttist óðfluga í komu foreldra minna, en þau ætla að dvelja hjá okkur í viku. Er búin að koma því svo fyrir að ég verð í fríi og get því haft ofan af fyrir þeim allan tíman. Okkur hlakkar alveg rosalega mikið til að fá þau í heimsókn og sína þeim lífið okkar hér.

Góðar stundir.

Jáhá heitir þú það í dag!!

Gömul kona: Íris.....heitir þú það í dag (í vinnunni er ég með nælu með nafninu mínu á)
Ég: Já það heiti ég nú alla daga
Gömul kona: Íris... merkilegt, aldrei heyrt það fyrr.
Ég: Ég kem frá Íslandi svo þess vegna hefur þú líklega ekki heyrt nafnið mitt áður.
Gömul kona: Ertu íslendingur?
Ég: Já það er ég
Gömul kona: Skellihlær og hristir höfuðið, lítur á samstarfskonu mína og segir, þessi segist vera íslendingur, stórfurðulegt alveg og svo er hún klædd eins og norðmaður.................................

Mikið finnst mér alltaf gaman í vinnunni, hver dagur er einstakur.